Biliyoruz ki her çocuk özeldir ve kendi anne babasının göz bebeğidir.Zaman zaman anne babalar olarak çocuklarımızın üzerine fazlasıyla düşeriz.Ne kadar büyürlerse büyüsünler onlar bizim çocuklarımız olarak kalmaya devam edecekler ancak ne yazık ki bazen,gerçekten büyüdüklerini kabullenmek, bağımsız olarak kendi kararlarını alabileceklerine inanmak zor gelebilir.
Genellikle çocuklarına aşırı bağımlı, titiz ve kuruntulu anne babalarda görülen; sürekli çocuğunu düşünme ve her şeyiyle ilgilenip,her şeyi onun adına düşünme davranışları aslında önemli bir sorun.Birçok anne babanın yaşadığı bu sorunda çevrenin güvensizliği ve tehlikeli ortamların büyük payı olduğu muhakkak ama öte yandan kişisel etkenler de bu davranışların ortaya çıkmasını kolaylaştırıyor.
Yapı olarak mükemmeliyetçi,titiz,güvensizlik yaşayan anne babalar, çocuklarına olan aşırı bağımlılıkları ve gerekli ya da gereksiz yere yaşadıkları endişe hali ile dikkati çekiyorlar.Oysa çocuklarımızın da kendilerine ait bir hayatları var ve olmalı da zaten.
Özellikle okul hayatının başlamasıyla beraber, önce sınıf ve okul arkadaşları olacak,sonra kendi kararlarını alıp uygulamak isteyecekler.Üstelik bu kararlar her zaman bizim onayladığımız kararlar da olmayacak, çatışmalar yaşacağız,bazen onlar üzülecek, bazen yanlış kararlar alacaklar ama bütün bunlar onların gelişimlerinin doğal bir parçası.
Bize düşen onları bu hayat yolculuğunda desteklemek,rehber olmak,yollarına ışık tutmak.Yalnız kaldıkları anda neler yaptıklarını düşünerek,ya da başlarına olumsuz bir şeyler geleceği endişesi ile yaşayarak ve korkarak çocuklarımıza hiçbir yararımız dokunamaz. Aksine onları yalnız kalacakları,kendi kararlarını tek başına almaları gereken günlere hazırlamamız gerekiyor.Anne baba olarak endişelenmemiz çok normal ama eğer bu endişeyi abartıyor ve onları düşünmeden,arayıp sormadan zaman geçiremiyorsak ortada bir sorun var demektir.Yaşanılan duygunun yoğunluğuna bağlı olarak kendimizle ilgili eylem planları belirlemek ve acilen hayata geçirmek zorundayız.
Günün neredeyse tamamında çocuğumuzu düşünerek ve başına neler gelebileceğini kurgulayarak yaşadığımız endişeyi artırmaktan başka bir sonuç elde edemeyeceğimiz açık.O nedenle kişisel olarak bir takım farklı çalışmalar yapmak,dikkatimizi başka yerlere odaklamak zorundayız.Peki,neler yapabiliriz?
• Herkes kendisine zaman ayırmalıdır.Spor uğraşılacak en zevkli çalışmadır ve sağlık için de son derece yararlıdır.Mutlaka bir spor etkinliğinde bulunun.
• Sosyal yardım çalışmaları ve gönüllü olarak yapılacak destek faaliyetleri manevi anlamda huzur bulmanızı sağlar.Yaşlılar evini ziyaret etmek,çocuk esirgeme kurumunda çocuklara anne baba olmak,engelli derneklerinde çalışmalara katılmak vb.
• El sanatları,takı,resim gibi kurslara devam etmek,kişisel becerilerinizi geliştirecek uğraşlar bulup zaman ayırmak,kendinize güveninizi de geliştirecektir.
• Müzikle uğraşmak, yaşınız kaç olursa olsun bir müzik aleti çalmayı öğrenmek,müthiş bir deneyimdir ve hem kişisel yeterliliğinize katkıda bulunmak için hem de psikolojiniz için oldukça yararlıdır.
• Dans,folklör gibi kurslara katılmak,fiziksel olarak hareket kabiliyetinizi artıracak,aynı zamanda vücudunuzda farklı hormonların salgılanmasına yol açarak gerginlikten kurtulmanızı,kendinizi daha mutlu hissetmenizi sağlayacaktır.
• Yabancı dil kurslarına katılmak,önemli bir zihinsel faaliyettir ve düşünme,algılama, muhakeme,odaklanma becerinizi artırarak,hafızanızı güçlendirmeye yardımcı olacaktır.
• Bir takım hayır kurumlarına ve derneklere üye olmak,her şeyden öte bizden daha az şanslı insanlara yardım etme duygusunu yaşamanızı,yardımseverlik yönümüzün gelişmesini ve dolaylı olarak toplumsal duyarlılığımızın artmasını,manevi hazzı yaşamanızı sağlar.
• Belirli günlerde arkadaşlarla beraber olmak,birlikte bazı anları paylaşmak,sinema ya da müzik etkinliklerine katılmak günün stresini atmanızı sağlar.
İster anne,ister baba olun,ister iş hayatı içinde olun,ister çalışmayın, hepimiz çocuklarımız için en iyisini istiyor,hayatımızı neredeyse onlara adıyoruz.Bu adanmışlık aslında o kadar sağlıklı bir tutum değildir ve kendi kişiliklerimiz ve hayatlarımız olduğunu unutmamamız gerekiyor.Bireysel olarak yapılabilecekler bu saydıklarımız ve daha başka birçok faaliyet olarak sıralanabilir.Kişisel olarak çabalarımız yeterli gelmiyorsa ve olumsuz düşüncelerimizden kurtulamıyorsak,uzman desteğine başvurmakta fayda var.
[2013-01-15]
