Yaşlı bir marangozun emeklilik çağı gelmişti. İşvereni olan müteahhidine, çalıştığı konut yapım işinden ayrılmak ve eşi, büyüyen ailesi ile birlikte daha özgür bir yaşam sürmek tasarısından söz etti.
Çekle aldığı ücretini elbette özleyecekti ama artık emekli olmak istiyordu.
Müteahhit en iyi işçilerinden birinin ayrılmasına üzüldü. Ve ondan, kendine bir iyilik olarak, son bir ev daha yapmasını rica etti.
Marangoz kabul etti ve işe girişti, ne var ki çok da isteyerek yapmıyordu evi.
Baştan savma bir işçilik yaptı ve kalitesiz malzeme kullandı.
Kendini adamış olduğu mesleğine böyle son vermek ne talihsizlikti!..
Bir an önce bitirmek için elinden gelen her tür kolaycılığa ve ucuzluğa başvurdu.
İşini bitirdiğinde işveren, evi gözden geçirmek için geldi.
Dış kapının anahtarını marangoza uzattı.
"Bu ev senin" dedi,marangoza; "sana benden hediye". Marangoz çok şaşırdı. Ne kadar utanmıştı!

Keşke yaptığı evin kendi evi olduğunu bilseydi! O zaman onu böyle yapar mıydı?
Bizim için de bu böyledir. Gün be gün kendi hayatımızı kurarız. Çoğu zaman yaptığımız işe elimizden gelenden daha azını koyarız.
Sonra  kendi kurduğumuz evde yaşayacağımızı anlarız.
Eğer tekrar yapabilsek,çok daha farklı yaparız. Ne var ki, geriye dönemeyiz.

Marangoz sizsiniz.
Her gün bir çivi çakar, bir tahta koyar ya da bir duvar dikersiniz. "Hayat bir kendin yap tasarımıdır" demiştir biri.
Bugün yaptığınız davranış ve seçimler, yarın yaşayacağınız evi, yani hayatınızı kurar. Öyle ise onu akıllıca kurun. 
Hayat sizin hayatınızdır ve herkese sadece bir ömür tanınmıştır.
Başkası adına yaşamayın, size tanınmış bu hakkı başkasına kullandırmayın.

[2015-08-08]