Fransa'da ağır işçilerin işleri hakkında ne düşündüklerini incelemek üzere araştırmayı yürüten bir görevli, bir inşaat alanına gönderilir.
Görevli ilk işçiye yaklaşır ve sorar:
- Ne yapıyorsun?
- Nesin sen, kör mü? diye öfkeyle bağırır işçi.
Bu parçalanması imkansız kayaları ilkel aletlerle kırıyor ve patronun emrettiği gibi bir araya yığıyorum. Cehennem sıcağında kan ter içinde kalıyorum. Bu çok ağır bir iş ölümden beter.
Görevli hızla oradan uzaklaşır ve çekinerek ikinci işçiye yaklaşır. Aynı soruyu sorar:
- Ne yapıyorsun?
İşçi cevap verir: Kayaları mimari bir plana uygun şekilde yerleştirebilmeleri için, kullanılabilir şekle getirmeye çalışıyorum. Bu ağır ve bazen monoton bir iş, ama karım ve çocuklarım için para gerekli, sonuçta işim var. Daha kötü de olabilirdi.
Biraz cesaretlenen görevli üçüncü işçiye doğru ilerler. Ya sen ne yapıyorsun diye sorar.
- Görmüyor musun der işçi kollarını gökyüzüne kaldırarak. Bir katedral yapıyorum.
Sonuç: Bu hikayenin enteresan tarafı her üç işçinin de aynı işi yapıyor olmaları.Aynı işi yapıyor ama farklı hissediyor ve farklı tanımlıyor olmaları..
Neyi, nasıl gördüğünüz ve görmeyi seçtiğiniz yol sizin tutumunuza bağlıdır.
Bugün hava biraz bulutlu mu yoksa biraz güneşli mi?
Güllerin dikeni mi vardır, yoksa dikenli dalların gülleri mi?
Bardağın yarısı boş mudur, yarısı dolu mu?
Yoksa bardak olması gerekenin iki katı büyüklüğünde midir?
Ya hayatınız? Hayatınız yaşanması gereken zorunlu bir süreç midir,yoksa paha piçilmez bir deneyim mi?
Bir mucize mi bekliyorsunuz,yoksa bir mucize sonucu dünyaya geldiğinizin ve asıl mucizenin kendiniz olduğunuzun farkında mısınız?
Yaratılmış olarak neler yaratabileceğinizin bilincinde misiniz,yoksa hala bir kahraman mı bekliyorsunuz?
Siz ne inşa ediyorsunuz,peki? Aldığınız her nefesin bir sonraki nefese basamak olduğunu hiç düşünüyor musunuz? Lütfen derin bir soluk alın ve tam şu anda ne yapmak istediğinizi,ne yapamadığınızı ve sizi engelleyenin ne olduğunu sorun kendinize…
Cevabınıza göre hedeflerinizden ne kadar uzak olduğunuzu ya da aslında ne kadar yakın olduğunuzu anlayacaksınız.
Ve asıl ilginç olan da şu, yapmak istediklerimizi durduran genellikle doğrudan kendimiz oluyoruz, başkaları değil. Bunu da asla fark etmiyoruz hayatın koşuşturması içinde. Hep bahaneler buluyoruz ama asıl engel kendi korkularımız ve kaygılarımız.
Oysa hiçbir mimar, hiçbir mühendis, hiçbir usta bir esere ya yapamazsam,ya elektrik kesilirse,ya malzeme bulamazsam korkusuyla başlamaz. İşini yapar. Siz de hayatınızın amacını, hedefini belirleyin,inşaata başlayın. Ömrünüzün inşaatını yapın.
Herkes ne muazzam bir eser inşa ettiğinize hayran olsun.
[2013-11-25]
